เวลาผมเดินผ่านไปผ่านมาตาที่ต่างๆ
เดินผ่านคนนั้นคนนี้ แล้วสังเกตหน้าตาของทุกคน
บนใบหน้าของทุกคนวัตถุสิ่งเดียวที่สามารถอยู่บนใบหน้าของมนุษย์ได้ นั่นคือ คอนแทคเลนส์
ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่กล้าใช้มัน
และไม่คิดที่จะใช้มัน เพราอะไร? หนึ่งเลยคือใส่เข้าไปในลูกตาแล้วมันจะบาดแก้วตา
กระจกตา ถ้าตาผมมองอะไรไม่เห็น ใช้การไม่ได้สักข้างหนึ่ง ชีวิตแสนจะลำบาก
สายตาของคนใส่แว่นก็แย่อยู่แล้ว ถ้ายิ่งลูกตายังเกิดมาพิกลพิกาลอีก
ชีวิตยิ่งลำบากหนักเป็น 2 เท่า สองคือถ้าคิดจะใช้งานก็ต้องตระหนักถึงคุณภาพ
ทั้งวัสดุที่ใช้ผลิตและความสะอาด เพราะนัยน์ตาของมนุษย์ถือว่าเป็นอวัยวะส่วนหนึ่งที่เปราะบางที่สุด
ดูแลรักษากันถึงภายในได้ด้วยตัวเองยากที่สุด
แต่ก็เป็นอวัยวะที่สำคัญที่สุดที่ไม่ควรมองข้ามเช่นกัน และเป็นสิ่งที่เข้าไปสัมผัสกับอวัยวะภายในดวงตาโดยตรง
หากไม่สะอาดหรือไม่ได้คุณภาพ ขนาดไม่เหมาะสมกับดวงตาของเราฯลฯ
อาจส่งผลกระทบกระเทือนกับอวัยวะภายในดวงตาได้โดยตรงเช่นกันต้องมีการเปลี่ยนคอนแทคเลนส์อย่างสม่ำเสมอ
เพราะสามคือราคาเพราะค่อนข้างแพง
ต้องเปลี่ยนการใช้งานบ่อยๆเพื่อความสะอาดและปลอดภัยของดวงตา
ค่าใช้จ่ายส่วนนี้จึงเพิ่มขึ้นด้วย
ผมคงไม่ห้ามว่าให้ใครใส่คอนแทคเลนส์สีสวยๆเท่ๆหรือว่าใส่แว่นสายตาหนาเตอะเป็นเด็กเนิร์ด
แต่เอาเป็นว่าผมไม่กล้าและไม่คิดจะใส่แน่ๆก็แล้วกัน